Jan Grabowski jest znany przede wszystkim jako autor książek dla dzieci, tymczasem z wykształcenia był chemikiem, a pracował jako nauczyciel matematyki w wielu warszawskich szkołach. Napisał nawet podręcznik do geometrii.
Obrazek znaleziony na: youtube.com
Jedną z najbardziej znanych książek Grabowskiego jest „Puc, Bursztyn i goście”. Pisarz bardzo kochał zwierzęta i tej miłości chciał nauczyć innych. Chodziło mu też o to, by ta miłość nie była głupia, egoistyczna, by ludzie rozumieli zwierzęta. „Puc, Bursztyn i goście” to historia pewnej podwórkowej zgrai, która pewnego dnia jest zaskoczona wizytą miastowych gości, czyli dwóch psów, które przyjeżdżają ze swoja panią w odwiedziny. Miejskie pieski, Tiuzdejek i Mikaduńcio to typowe psy kanapowe, które nie znają podwórkowego życia. Cała opowieść zasadza się na kontrastach i sporach miedzy miejscowymi a przyjezdnymi. Autor oddaje całkowicie głos swoim zwierzęcym przyjaciołom i dzięki temu możemy poznać podwórkowe życie z ich perspektywy. Ostatecznie życie na wiejskim podwórku tak się spodobało jednemu z psów, że wyskoczył z odjeżdżającego pociągu i został z nowymi druhami.
