Jedna z najbardziej znanych baśni Hansa Christiana Andersena poucza, by nie ulegać fałszywym pozorom i wszystkich traktować tak samo. W kaczej rodzinie, na świat pojawia się „brzydkie kaczątko”.
Obrazek znaleziony na: blogspot.com
Poza matką wszyscy traktują je jako wyjątkowe dziwadło i biedny maluch słyszy jedynie słowa drwiny i poniżenia. Wszyscy kopali je i potrącali. Nie może tego wytrzymać i ucieka z domu. Niestety rzeczywistość dookoła jest jeszcze okrutniejsza. Tam miał przynajmniej matkę, która go akceptowała. Po długiej i wyczerpującej wędrówce kaczątko trafia do chatki starej kobiety, ale i tam nie jest szczęśliwe. W chatce mieszkają kot i kwoka, które nie lubią nowego lokatora. Kaczątko zamieszkało więc na wodzie, która zimą zamarzła. Na szczęście znalazł się litościwy wieśniak, który uratował ptaka. Jednak i w tym domu nie przebywał zbyt długo i resztę zimy spędził miedzy zaspami śnieżnymi. Na szczęście przyszła wiosna, a z nią i odmiana losu. „Brzydkie kaczątko” stało się pięknym łabędziem, którego urodę wszyscy podziwiali. Ale on nie był z tego powodu pyszny. Zaznał tyle biedy, że rozumiał los pokrzywdzonych.
